Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Buprenorfina

Buprenorfina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C29H41NO4

Masa molowa

467,64 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

52485-79-7
53152-21-9 (chlorowodorek)

PubChem

644073

DrugBank

DB00921

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N02 AE01
N07 BC01
N07 BC51

Legalność w Polsce

substancja psychotropowa grupy III-P

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Buprenorfina w formie plastra

Buprenorfina (łac. Buprenorphinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna tebainy. Stosowany jako silny, półsyntetyczny opioidowy lek przeciwbólowy i znieczulający; jest częściowym agonistą receptorów opioidowych μ i ma do nich wysokie powinowactwo[3]. Wykazuje silne i długotrwałe działanie przeciwbólowe. Według różnych wytycznych jest 75–115 razy silniejsza niż morfina[4]. Charakteryzuje się jednak niższą od niej aktywnością wewnętrzną (morfina jest pełnym agonistą), więc nigdy nie osiąga maksymalnej skuteczności jak w przypadku morfiny[3]. Rzadziej i w mniejszym stopniu wywołuje objawy euforyczne, ma słabsze działanie kurczące na mięśnie gładkie i mniejszą tendencję do wywoływania uzależnienia.

W leczeniu silnego i przewlekłego bólu stosuje się plastry przezskórne, które wymienia się co 3–4 dni. W przypadku bólu przebijającego dodatkowo stosuje się tabletki podjęzykowe, z których substancja czynna wchłania się poprzez śluzówkę jamy ustnej[5].

Buprenorfina używana jest także, podobnie jak metadon, do leczenia uzależnienia od opioidów w substytucyjnej terapii opioidowej. Ze względu na duże powinowactwo do receptorów μ i silne wiązanie między agonistą a receptorem – heroina jest wypierana z receptorów lub też nie może związać się z receptorami μ, czego skutkiem jest niewywołanie (lub też w niewielkim zakresie) objawów euforii[3].

Sprzedawana jest w formie tabletek podjęzykowych, roztworów do iniekcji i plastrów. Preparaty proste dopuszczone w Polsce (stan na rok 2017), to Bunondol, Bunorfin, Buprenorfina, Buprenorphine Alkaloid, Melodyn, Norfinox, Norspan, Norvipren i Transtec[6]. Preparat złożony Suboxone (buprenorfina + nalokson)[6] jest stosowany w leczeniu uzależnień[5]. Do użytku weterynaryjnego dopuszczone w Polsce są preparaty Vetergesic Vet i Bupaq Multidose[6].

Buprenorfina bywa używana pozamedycznie jako środek odurzający, między innymi w krajach skandynawskich[7].

  1. a b Buprenorphine, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 644073 [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  2. a b c d e Audra L. Stinchcomb i inni, A Solubility and Related Physicochemical Property Comparison of Buprenorphine and Its 3-Alkyl Esters, „Pharmaceutical Research”, 12 (10), 1995, s. 1526–1529, DOI10.1023/A:1016299824162 [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  3. a b c Ernst Mutschler: Farmakologia i toksykologia. Wrocław: MedPharm Polska, 2010. ISBN 978-83-60466-81-0.
  4. Tabela 22.1-3. Rozpoczynanie leczenia buprenorfiną przezskórniea po zakończeniu miareczkowania morfiną doustną. Medycyna praktyczna.
  5. a b Preparaty zawierające: buprenorfina (buprenorphine). medycyna praktyczna dla lekarzy. [dostęp 2016-09-02].
  6. a b c Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Ministerstwo Zdrowia RP, 31 marca 2017.
  7. Gunnar Hermansson: Subutex i stället för heroin. [dostęp 2010-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-28)]. (szw.).

Previous Page Next Page