2,3,7,8-tetrachloordibenzo-p-dioxine | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||||
Structuurformule van 2,3,7,8-tetrachloordibenzo-p-dioxine
| ||||||
Molecuulmodel van 2,3,7,8-tetrachloordibenzo-p-dioxine
| ||||||
Algemeen | ||||||
Molecuulformule | C12H4Cl4O2 | |||||
IUPAC-naam | 2,3,7,8-tetrachlooroxanthreen | |||||
Andere namen | dioxine, tetradioxine, TCDD, Seveso-dioxine, tetrachloordibenzodioxine | |||||
Molmassa | 321,97096 g/mol | |||||
SMILES | C1=C2C(=CC(=C1Cl)Cl)OC3=CC(=C(C=C3O2)Cl)Cl
| |||||
InChI | 1/C12H4Cl4O2/c13-5-1-9-10(2-6(5)14)18-12-4-8(16)7(15)3-11(12)17-9/h1-4H
| |||||
CAS-nummer | 1746-01-6 | |||||
EG-nummer | 217-122-7 | |||||
PubChem | 15625 | |||||
Wikidata | Q52822 | |||||
Beschrijving | Kleurloze kristallen | |||||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||||
H-zinnen | H225 - H304 - H315 - H319 - H336 - H361d - H373 - H410 | |||||
EUH-zinnen | geen | |||||
P-zinnen | P210 - P261 - P273 - P281 - P301+P310 - P305+P351+P338 | |||||
Carcinogeen | ja (IARC-categorie 1)[1] | |||||
LD50 (ratten) | (oraal)[2] 2000 mg/kg | |||||
Fysische eigenschappen | ||||||
Aggregatietoestand | vast | |||||
Kleur | kleurloos | |||||
Dichtheid | 1,83[3] g/cm³ | |||||
Smeltpunt | 305[3] °C | |||||
Dampdruk | (verwaarloosbaar) Pa | |||||
Oplosbaarheid in water | 0,2 × 10−6 g/L | |||||
Goed oplosbaar in | vetten | |||||
Matig oplosbaar in | ethanol | |||||
Onoplosbaar in | water | |||||
log(Pow) | 6,42[3] | |||||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||||
|
2,3,7,8-tetrachloordibenzo-p-dioxine (2,3,7,8-TCDD of TCDD) is een dioxine dat als ongewenst bijproduct ontstaat bij onvolledige verbranding van organisch materiaal. Het kan vrijkomen in het milieu tijdens het verbranden van fossiele brandstoffen, hout en industriële afvalstoffen. Het veroorzaakt chlooracne bij mensen, een zware acneachtige aandoening.
Het is bekend als een ontwikkelingsvergif[2] bij dieren, welke botafwijkingen, nierfalen en verminderde immuunsysteem in jonge dieren veroorzaakt als ze tijdens zwangerschap aan TCDD zijn blootgesteld. Medische studies hebben een relatie aangetoond tussen TCDD en sarcomatose, lymfeklierafwijkingen en maagkanker. TCDD is ook ingedeeld als een kankerverwekkende stof bij mensen.
<ref>
; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam IARC