Luminancja

Luminancja – wielkość fotometryczna będąca miarą natężenia oświetlenia padającego w danym kierunku. Opisuje ilość światła, które przechodzi lub jest emitowane przez określoną powierzchnię i mieści się w zadanym kącie bryłowym. Jest to miara wrażenia wzrokowego, które odbiera oko ze świecącej powierzchni. Jednostką luminancji w układzie SI jest kandela na metr kwadratowy (cd/m²), dawniej znana też jako nit (nt), a w układzie CGS – stilb.

Luminancja punktu powierzchni w danym kierunku – wielkość fotometryczna wyrażająca iloraz elementarnej światłości ${\displaystyle {\text{d}}I,}$ jaką emituje elementarne otoczenie ${\displaystyle {\text{d}}S}$ danego punktu w tym kierunku, do wielkości pozornej tego otoczenia widzianej z danego kierunku:

${\displaystyle L={\frac {{\text{d}}I}{{\text{d}}S\cos \epsilon }}.}$

Do pomiaru luminancji służy nitomierz^[1].