Korund

Korund
Ilustracja
Różnokolorowe kryształy korundu
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Al2O3

Twardość w skali Mohsa

9

Przełam

muszlowy, zadziorowaty

Łupliwość

nie wykazuje, charakteryzuje się dobrze dostrzegalną oddzielnością

Pokrój kryształu

słupkowy, beczułkowaty

Układ krystalograficzny

trygonalny (pseudoheksagonalny)

Topliwość

2015 ±15 °C[1]

Właściwości mechaniczne

bardzo twardy (materiał ścierny)

Gęstość minerału

4,0 - 4,1 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny, brązowawy, różne odcienie niebieskiego i czerwonego oraz różowego, żółty, pomarańczowy, zielonkawy

Rysa

biała

Połysk

szklisty, tłusty do matowego

Współczynnik załamania

nε1,7604, nω1,7686

Inne

czasami wykazuje dwójłomność, odmiany barwne wykazują ponadto pleochroizm w świetle przechodzącym

Korundminerał będący tlenkiem glinu Al2O3. Nazwa minerału wywodzi się z sanskrytu (kurivinda znaczy „rubin”).

Oszlifowany rubin
Szafir gwiaździsty (efekt gwiazdy tworzą wrostki rutylu)

Do szlachetnych odmian należą:

  • rubin (odmiana o barwie czerwonej)
  • szafir (odmiana o barwie niebieskiej lub innej).

Inne:

  • szafir oraz rubin gwiaździsty
  • leukoszafir (biały i bezbarwny)
  • szafir arbuzowy (dwubarwny)
  • ametyst orientalny (fioletowy)
  • padparadża (żółty lub pomarańczowy).

Wszystkie barwne korundy – poza czerwonym, szarym i brunatnym – traktowane są jako odmiany szafiru.

  1. CRC Handbook of Chemistry and Physics, 73th ed.; s. 4-36; CRC Press LLC: Boca Raton, 1993.

Korund

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne