Różnokolorowe kryształy korundu | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
Al2O3 |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
9 |
Przełam |
muszlowy, zadziorowaty |
Łupliwość |
nie wykazuje, charakteryzuje się dobrze dostrzegalną oddzielnością |
Pokrój kryształu |
słupkowy, beczułkowaty |
Układ krystalograficzny |
trygonalny (pseudoheksagonalny) |
Topliwość |
2015 ±15 °C[1] |
Właściwości mechaniczne |
bardzo twardy (materiał ścierny) |
Gęstość minerału |
4,0 - 4,1 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
bezbarwny, brązowawy, różne odcienie niebieskiego i czerwonego oraz różowego, żółty, pomarańczowy, zielonkawy |
Rysa |
biała |
Połysk |
szklisty, tłusty do matowego |
Współczynnik załamania |
nε1,7604, nω1,7686 |
Inne |
czasami wykazuje dwójłomność, odmiany barwne wykazują ponadto pleochroizm w świetle przechodzącym |
Korund – minerał będący tlenkiem glinu Al2O3. Nazwa minerału wywodzi się z sanskrytu (kurivinda znaczy „rubin”).
Do szlachetnych odmian należą: Inne:
Wszystkie barwne korundy – poza czerwonym, szarym i brunatnym – traktowane są jako odmiany szafiru. |