Aszurbanipal

Aszurbanipal
	„król Świata, król Asyrii”
Okres	od 669 p.n.e.; do 627(?) p.n.e.
Poprzednik	Asarhaddon
Następca	Aszur-etil-ilani
	Dane biograficzne
Dynastia	Sargonidzi
Data śmierci	627(?) p.n.e.
Ojciec	Asarhaddon
Matka	Eszarra-hamat
Rodzeństwo	Sin-nadin-apli,; Szamasz-szuma-ukin,; Szamasz-metu-uballit,; Aszur-takisza-liblut,; Aszur-mukin-pale’a,; Aszur-etel-szame-erseti-muballissu,; Sin-per’u-ukin,; Szerua-eterat,; Aszur-szarrani-muballissu
Żona	Aszur-szarrat
Dzieci	Aszur-etil-ilani; Sin-szar-iszkun

Aszurbanipal polujący na lwy – jeden z reliefów z Niniwy; zbiory British Museum.

Aszurbanipal, Asurbanipal, właśc. Aszur-bani-apli (akad. Aššur-bāni-apli, tłum. „bóg Aszur jest twórcą syna pierworodnego”^[1]), w tradycji biblijnej Asnefar bądź Asnappar^[2] – król Asyrii z dynastii Sargonidów; syn Asarhaddona; założyciel słynnej biblioteki w Niniwie; panował w latach 669-631 p.n.e.; pomimo rozruchów wewnętrznych utrzymał państwo w granicach od Zatoki Perskiej do Morza Śródziemnego.

Rzymski historyk Marek Junianus Justynus utożsamia go z Sardanapalem, jednakże fikcyjny Sardanapal jest określany jako ostatni król Asyrii oraz nieskuteczny, słaby i rozpustnego charakteru, podczas gdy w rzeczywistości Aszurbanipal miał jeszcze trzech następców a sam był wykształconym, skutecznym, wysoce zdolnym i ambitnym królem-wojownikiem^[3].

↑ Laessøe J., Ludy Asyrii,Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa 1972, str23.
↑ Księga Ezdrasza 4, 10; Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, przekład Jakuba Wujka, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków 1962
↑ Marek Junianus Justynus: Zarys dziejów powszechnych starożytności na podstawie Pompejusza Trogusa. Cytat: Również potomni, naśladując jego przykład, wydawali polecenia swym podwładnym przez pośredników. Asyryjczycy, których później nazywano Syryjczykami, dzierżyli w swych rękach władzę przez 1300 lat. Ostatnim ich królem był Sardanapal, mąż bardziej zniewieściały niż kobieta..

[1] Laessøe J., Ludy Asyrii,Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa 1972, str23.

[2] Księga Ezdrasza 4, 10; Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, przekład Jakuba Wujka, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków 1962

[3] Marek Junianus Justynus: Zarys dziejów powszechnych starożytności na podstawie Pompejusza Trogusa. Cytat: Również potomni, naśladując jego przykład, wydawali polecenia swym podwładnym przez pośredników. Asyryjczycy, których później nazywano Syryjczykami, dzierżyli w swych rękach władzę przez 1300 lat. Ostatnim ich królem był Sardanapal, mąż bardziej zniewieściały niż kobieta..

[1]

[2]

[3]


„król Świata, król Asyrii”
Okres	od 669 p.n.e. do 627(?) p.n.e.
Poprzednik	Asarhaddon
Następca	Aszur-etil-ilani
Dane biograficzne
Dynastia	Sargonidzi
Data śmierci	627(?) p.n.e.

Ojciec	Asarhaddon
Matka	Eszarra-hamat
Rodzeństwo	Sin-nadin-apli, Szamasz-szuma-ukin, Szamasz-metu-uballit, Aszur-takisza-liblut, Aszur-mukin-pale’a, Aszur-etel-szame-erseti-muballissu, Sin-per’u-ukin, Szerua-eterat, Aszur-szarrani-muballissu

Żona	Aszur-szarrat
Dzieci	Aszur-etil-ilani Sin-szar-iszkun