Fleet Admiral | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
William Frederick Halsey, Jr., ps. „Bull” (ur. 30 października 1882 w Elizabeth, zm. 16 sierpnia 1959 w Waszyngtonie) – amerykański admirał floty, oficer amerykańskiej marynarki wojennej, który odegrał jedną z wiodących ról w trakcie zmagań na Pacyfiku podczas II wojny światowej.
William Halsey ukończył akademię marynarki w 1904 roku, wziął następnie udział w rejsie Wielkiej Białej Floty. Do zakończenia I wojny światowej dowodził torpedowcami i niszczycielami. W latach 1921–1922 służył w wywiadzie marynarki, po czym do 1924 roku jako attaché w Niemczech, Norwegii, Danii i Szwecji.
Dowodził następnie eskadrą niszczycieli, od 1935 roku zaś lotniskowcami. Po japońskim ataku na Pearl Harbor przeprowadził serię rajdów lotniskowców na japońskie wysunięte placówki, zakończonych rajdem na Tokio i inne miasta japońskie w kwietniu 1942 roku. Od października 1942 roku dowodził amerykańskimi działaniami w kampanii na Wyspach Salomona. W czerwcu 1944 roku objął dowództwo 3 Floty, dowodząc nią w trakcie kampanii na Filipinach, w 1945 roku ze swoimi lotniskowcami zapewniał natomiast osłonę powietrzną podczas inwazji na Okinawę. 2 września 1945 roku, na okręcie flagowym adm. Halseya podpisany został akt kapitulacji Japonii. Admirał William „Bull” Halsey przeszedł na emeryturę w marcu 1947 roku.
Już w chwili wybuchu wojny Halsey uważany był za najlepszego i najbardziej agresywnego amerykańskiego dowódcę lotniskowców, co w znaczący sposób wpłynęło na przebieg kolejnych kampanii wojennych i zjednało mu dużą popularność wśród amerykańskich żołnierzy oraz uznanie w najwyższym dowództwie Floty Pacyfiku. Mimo kilku popełnionych błędów, zwłaszcza w 1944 roku, Halsey był jednym z najbardziej znanych i cieszących się największym powszechnym szacunkiem amerykańskich dowódców na obszarze Pacyfiku.