Orbital p

Orbital p – taki orbital, czyli falowa funkcja własna elektronu w polu oddziaływania jądra lub rdzenia atomowego, która odpowiada pobocznej liczbie kwantowej ${\displaystyle l=1.}$ Od wartości głównej liczby kwantowej ${\displaystyle (n)}$ zależy energia elektronu, a od wartości magnetycznej liczby kwantowej ${\displaystyle (m=0,\pm 1)}$ – funkcja rozkładu określająca „gęstość ładunku” (kwadrat modułu funkcji falowej) w różnych punktach otoczenia jądra. Orbitale ${\displaystyle p_{x},}$ ${\displaystyle p_{y},}$ ${\displaystyle p_{z}}$ mają formę wzajemnie prostopadłych „obrotowych ósemek”, łącznie wypełniających sferę wokół jądra (podobnie jak orbital s). Radialny rozkład gęstości cechują maksima (w liczbie ${\displaystyle n-1}$). Najwyższe z nich występuje w odległości od jądra zbliżonej do wartości promienia odpowiedniej orbity Bohra.