Egzarchat Rawenny

Egzarchat Rawenny – historyczna prowincja bizantyjska utworzona w 584 roku przez cesarza Maurycjusza na Półwyspie Apenińskim w celu zabezpieczenia terytorium cesarskiego przed Longobardami.

Egzarchat podzielony był na kilka mniejszych jednostek terytorialnych (m.in. Rzym, Wenecja, Kalabria, Spoleto), co miało usprawnić jego organizację. W wyniku najazdów ze strony Longobardów oraz podległych im księstw Spoleto oraz Benewentu, terytorium egzarchatu nieustannie zmniejszało się. Ostatecznie egzarchat upadł po zajęciu Rawenny przez Longobardów w 751 roku^[1][2], co położyło kres bizantyńskiemu panowaniu w północnej Italii.

Południowa część egzarchatu weszła później w skład Katepanatu Italii.

Zobacz kolekcję cytatów na temat Egzarchatu Rawenny w Wikicytatach