Noravank

Noravank (Armeens Նորավանք, 'nieuw klooster') of Noravank d'Amagh(o)u is een Armeens klooster, gelegen in een kloof bij het plattelandsdorpje Areni, niet ver van de stad Eghegnazor in de marz (provincie) Vajots Dzor in Zuid-Armenië. Het klooster werd gebouwd op de plaats waar eerst een kerk uit de 9e en 10e eeuw stond en werd weer herbouwd in de 12e eeuw, maar dateert voornamelijk uit de 13e en 14e eeuw toen het een mausoleum van de Orbelian-familie werd. Dit belangrijke Armeense religieuze en culturele centrum, dat tot in de 19e eeuw gebruikt werd en vooral beroemd was om zijn scriptorium, was tot dan toe een van de residenties van de bisschoppen van Syunik.

De belangrijkste kerk van het klooster, de St. Johannes de Doper (Sourp Karapet), heeft aan de voorzijde een gavit en aan de zijkant bevindt zich de kerk van St. Gregorius (Sourp Grigor). Bij deze groep behoorden ook nog de kerk van de Heilige Moeder Gods (Sourp Astvatsatsin), de ruïnes van diverse bouwwerken, verschillende 'chatsjkar' (gedenkstenen) en de vestingmuren uit de 17e en 18e eeuw.

Noravank werd in de 20e eeuw twee keer gerenoveerd en is nu een van de vijf belangrijkste toeristische attracties van Armenië. Het klooster en de Boven-Amaghouvallei staan sinds 1996 op de Armeense genomineerdenlijst van Werelderfgoed van de UNESCO.