Numen

Numen est in religione Romana dei nutus,^[1] quae adflatum divinum sive voluntatem dei cuiuspiam indicare credebatur. Ab exeunte saeculo XIX studiosi religionum numen cum primitivarum gentium inpersonalibus naturae potentiis (sicut Polynesianorum Melanesianorumque mana, aut orenda Irocesorum) contribuere contendebant, donec post secundum bellum mundanum hic flexus anthropologicus in quaestionem vocatus est. Nam numen Romanorum a prima origine appellatio relativa esse videtur, quae semper ad deum quempiam nec ad ullam inpersonalem potentiam refertur.