Lingua Kumauni

Lingua Kumauni कुमाँऊनी
Taxinomia	Lingua Neoindica e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae
Locutores	2 360 000[1]
Sigla	1 —, 2 inc, 3 kfy
Status publicus
Officialis
Privata	India
Litterae	Litterae Kumauni
Scriptura	Scriptura Devanagari
Procuratio
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Linguae Indicae praecipuae

Lingua Kumauni (Kumāṁūnī), e serie linguarum Pahari, ad Linguas Indicas divisionis Indoiranicae et familiae Indoeuropaeae pertinet. In India adhibetur in regione Kumāūn (civitatis Uttarakhand) olim dignitatem principatus reclamante, capite Champawat; ibi planitiei incolae praecipue dialectis linguae Hindi utuntur, montani potius Thibetana et linguis Almora familiae Tibeto-Birmanae (scilicet Darmiya, Chaudangsi, Byangsi olimque Rangkas), sed qui in vallibus et sub monte habitant Kumauni loquuntur.

Inter dialectos linguae Kumauni recognoscuntur centralis, in pagis Almora et Nainital septentrionali adhibita; boreorientalis, in pago Pithoragarh; meridiorientalis, in Nainital meridionali; occidentalis ad partes occidentales pagorum Almora et Nainital. Sed multi dialecti locales enumerantur, inter quas Askoti, Bhabari, Chaugarkhiya, Danpuriya, Gangola, Johari, Khasparjiya, Kumaiyya (urbis ipsius Champawat), Pachai, Pascimi, Phaldakotiya, Rau-Chaubhaisi, Sirali, Soriyali.

Lingua Kumauni in inscriptionibus regalibus reperitur a saeculo XVII et in carminibus saeculis XVIII-XX scriptis; praecipue autem in traditionibus carminibusque popularibus romancicis, epicis necnon religiosis celebratur.