O matrimonio Arnolfini

Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos.

O Matrimonio Arnolfini
Artista	Jan van Eyck
Data	1434
Técnica	óleo sobre panel de carballo
Dimensións	82 cm × 60 cm

O Matrimonio Arnolfini é o máis famoso cadro do pintor flamengo Jan van Eyck, pintado en 1434, nunha táboa de carballo coa técnica do óleo A obra mostra o rico comerciante Giovanni Arnolfini e a súa esposa Giovanna Cenami, que se estabeleceran e prosperaran na cidade de Bruxas (hoxe Bélxica), entre 1420 e 1472.

A obra, considerada unha das pinturas máis orixinais e complexa da arte occidental e moi innovadora para a época en que foi concibida, exhibe diversos conceptos novos en canto ás perspectivas e á acentuación dos segundos planos, cunha iconografía complexa,^[1] a perspectiva xeométrica ortogonal^[2] e a expansión do espazo da imaxe co uso do espello no fondo da composición,^[3][4] en que toda escena aparece invertida, tal como a imaxe do propio artista.

Na actualidade dentro da historiografía da arte discútese que representa exactamente a imaxe do cadro; a tese dominante durante moito tempo, introducida por Erwin Panofsky nun ensaio de 1934, afirmaba que a imaxe correspondía ao matrimonio de ambos, celebrado en segredo e testificado polo pintor. Con todo, foron propostas outras moitas interpretacións acerca da obra, e o consenso actual é que a teoría de Panofsky é dificilmente sustentábel. Especúlase sobre a presenza efectiva do pintor no casamento dos Arnolfini, pois iso explicaría porqué o pintor holandés escribiu no cadro, en latín, Johannes de Eyck fuit hic (Jan van Eyck estivo aquí).

En todo caso, a pintura - desde 1842 na National Gallery de Londres - é considerada unha das obras máis notábeis de van Eyck. É un dos primeiros retratos de tema non haxiográfico que se conserva, e, á súa vez, representa unha escena relativamente costumista. A composición é sinxela e simétrica, co espello como punto focal do cadro. Chega a luz dunha fiestra á esquerda sen grandes clarescuros, sen apenas crear sombras. A pesar do reducido espazo que se mostra, aparece un sinfín de obxectos, plenamente simbólicos. Móstrase a parella de pé, na súa alcoba; o esposo parece bendicir á muller e á vez colle a súa man dereita, mentres esta apoia a súa esquerda no ventre. A pose das personaxes resulta teatral e cerimoniosa, case hierática; algúns especialistas ven nesas actitudes flegmáticas certa comicidade, aínda que a máis estendida interpretación do retrato, a representación dun casamento, atribúelle un ar pomposo.

1. ↑ Ward, John (1994). "Disguised Symbolism as Enactive Symbolism in Van Eyck's Paintings". Artibus et Historiae (IRSA s.c.) 15 (29): 9–53. JSTOR https://www.jstor.org/stable/1483484. doi:10.2307/1483484. 
2. ↑ John, Elkins (Marzo 1991). "On the Arnolfini Portrait and the Lucca Madonna: Did Jan van Eyck Have a Perspectival System?". The Art Bulletin, (Nova York: College Art Association) 73 (1): 53–62. JSTOR www.jstor.org/stable/3045778. doi:10.2307/3045778. 
3. ↑ Ward, John L. (1983). "On the Mathematics of the Perspective of the "Arnolfini Portrait" and similar works of Jan van Eyck". Art Bulletin (Nova York: College Art Association) 65 (4): 680–686. JSTOR www.jstor.org/stable/3050378. doi:10.2307/3050378. 
4. ↑ Seide, Linda (Outono 1989). "Jan van Eyck's Arnolfini Portrait": Business as Usual?". Critical Inquiry (Chicago: The University of Chicago Press) 16 (1): 54–86. JSTOR www.jstor.org/stable/1343626.