Magna Mater

Magna Mater
Ezaugarriak
Sexua	emakumezkoa
Baliokideak	Zibele

Erromatarrek Magna Mater (Ama Handia) esaten zioten Rea Cibelesi, Urano eta Gearen alabari, Zibeleri alegia^[1], zeinari kultu bereziak ordaintzen baitzizkioten Palatinoko tenplu batean, "misterio" motako errituekin.^[2] Haren greziar baliokidea, edo, kasu honetan, hobe esanda, izena, Zibele edo Kybele zen. Zibele jainkosaren gurtza K.a. VII. mendean jaio zen, Anatolian (tenplurik garrantzitsuena Pesinunte hirian zegoen), eta K.o. IV. mendera arte egon zen aktibo, Teodosio I.ak kristautasuna erromatar inperioaren erlijio ofizial gisa aldarrikatu zuenean, nahiz eta probintzia periferikoenetan gurtzak urte batzuk gehiago jarraitu (adibidez Hispanian, non gurtza honen aztarnak aurkitzen ditugun oraindik k.o. V. mendean).^[3]

Zenb aitetan, Mater Deum izena ematen zaio, baina izendapen hori, beste jainkosa batzuei ere dagokie , hala nola, Ops, Bona Dea, Mater Matuta, Tellus eta Zeres.^[4]

1. ↑ (Gaztelaniaz) Alvar Ezquerra, Jaime. «Mater Magna y Atis en Hispania» Mater Magna y Atis en Hispania (Universidad Carlos III) (Noiz kontsultatua: 2024-09-12).
2. ↑ «Magna Mater - Inicio - Diccionario Tesauro de Historia Antigua y Mitología» www.tesaurohistoriaymitologia.com (Noiz kontsultatua: 2024-09-12).
3. ↑ Limón Gual, Pablo Javier; Marco Simón, Francisco (dir.) 2017. La diosa Cibeles en Roma: Una aproximación Universidad de Zaragoza, FFYL.
4. ↑ Núñez Marcén, Julio; Martínez Izquierdo, David; Ciprés Torres, María Pilar; Gorrochategui Churruca, Joaquín. (2012). Nueva ara dedicada a “Mater Dea” procedente de “Veleia” (Iruña de Oca, Álava). ISSN 0213-2095. (Noiz kontsultatua: 2024-09-12).