Lepantoko gudua

Lepantoko gudua
	Otomandar-veneziar gerra (1570–1573)
	"Lepantoko gudua" H. Letter, Itsas Museo Nazionala, Greenwich/Londres.
Data	1571ko urriaren 7a
Lekua	Patrasko golkoa
Koordenatuak	38°12′N 21°18′E / 38.2°N 21.3°E
Emaitza	Liga Santuaren garaipena
Gudulariak
Liga Santua:; Espainiar Inperioa; Veneziako Errepublika; Aita Santuen Lurraldea; Genovako Errepublika; Savoiako dukerria; Maltako Ordena	Otomandar Inperioa
Buruzagiak
Joan Austriakoa ; Álvaro de Bazán; Luis de Requesens; Sebastiano Venier ; Paolo Orsini ; Marcantonio Colonna	Ali Pasha†; Uluç Ali Reis
Indarra
208 itsasontzi; 202 galera,; 6 galeote; 22.840 soldadu; 1.334 kanoi (est.)	251 itsasontzi; 206 galera; 45 galeote; 31.490 soldadu; 741 kanoi
Galerak
7.500 erori ; 17 itsasontzi galdu	20.000 erori edo hildako; 137 itsasontzi galdu; 50 itsasontzi hondaratu; 10.000 kristau esklabo aske

Lepantoko gudua^[2] berebiziko garrantziko itsas gudua izan zen, 1571ko urriaren 7an gertatu zena Lepantoko golkoan, Naupakto hiriaren parean (modu erratuan, Lepanto deitua), Peloponeso eta Epiro artean, Grezia kontinentalean.

Gudu horretan, Espainiako Erresumak, Veneziako Errepublikak, Genovako Errepublikak, Maltako Ordenak, Savoiako Dukerriak eta Aita Santuen Lurraldeek osatu zuten Liga Santua izeneko kristau koalizioaren aurka borrokatu ziren turkiar otomandarrak. Kristauak garaile irten ziren, 30 galera turkiar soilik salbatu baitziren. Horrela, turkiarren espantsionismoa geldiarazi zen mendebaldeko Mediterraneo itsasoan. Miguel de Cervantesek bertan parte hartu zuen: zauritua izan zen eta ezkerreko eskuaren mugikortasuna galdu (horren ondorioz, "Lepantoko besomotza" ezizena jaso zuen), baina han borrokatu izanaz oso harro zegoen, iraganeko mendeek ikusi zuten eta datozenek ikusiko duten aldirik gailen eta gogoangarrientzat jo zuen.