Por samtitola artikolo vidu la paĝon ZEN. |
Elekto de artikoloj pri | |
Tri juveloj | |
Sidarto Gotamo | |
Budhisma praktiko | |
Budho · Bodisatvo | |
Trispeca membrigado | |
Tripitako· Vinajo | |
Zeno (japane
Ĝi estas budhisma skolo, kiu naskiĝis en Ĉinio ĉirkaŭ la epoko de la dinastio Tang kiel branĉo Ĉan, aparte disvolviĝinta en Japanio, de mistika komunikiĝo kun la naturo, ekster ĉia intelekta aktiveco.[2] Al Japanio ĝi venis el Ĉinio en la jaro 538, kaj plej multe ĝin disvastigis Eisai (1141-1215). El Ĉinio, zeno disvastiĝis suden al Vjetnamio, norden al Koreio kaj orienten al Japanio.
Zeno similas al jogo, por detrui la internan memon de la konsekrata persono servas koncentriĝo al nesolvebla demando (koano). Ĝi karakteras per la praktiko de meditado en la lotusa teniĝo (Japane, zazen; Ĉine, co-ĉ'an kaj la uzado de koan (Ĉine, kung-an), same kiel la lumiga (kleriga) sperto de satori (spirita vekiĝo).