Tifeo

Por la planto, vidu la paĝon Tifeo (planto).

Tifeo
giganto en la helena mitologio
Informoj
Originala nomo	Τυφῶν
Eble sama	Apofiso
Sekso	vira
Patro	Tartaro
Patrino	Geo
Edzo/Edzino	Eĥidno
Infanoj	Sfinkso • Ortro • Cerbero • Hidro • Ĥimero • Kaŭkaza aglo • Crommyonian Sow • Ladono • Anemoi Thuellai • Nemea leono • Kolĥida drako • Skilo • Gorgon
v • d • r

Laŭ la helena mitologio Tifeo, Tifono aŭ Tifaono (el la greka Τυφωεύς, Τυφών kaj Τυφάων, «fumo») estis pradiaĵo, iel rilata al uraganoj. Li estis la lasta filo de Geo, kiu unuiĝis al Tartaro (la subtera malhela mondo) kun interveno de Afrodito, por generi la plej teruran monstron, venĝeme pro la malvenko de la titanoj^[1]. Pro tio la latinaj verkistoj kromnomis lin «Terrigenia» (naskita el la tero)^[2]. Tamen, alternativaj versioj konsideras lin filo de Tartaro kaj samnoma kunulino^[3]

Tifeo batalis kontraŭ Zeŭso pro tio ke la olimpa reĝo forpelis la titanojn el ĉielo. Dumlukte, li sukcesis venki la dion, kaj elŝiris liajn tendenojn, sed Hermeso ŝtelis kaj redonis ilin al Zeŭso, kies venĝo iĝis eĉ pli kolera. Post terura batalado, Tifeo estis malliberigita sub la monto Etna, kiu de tiam ankoraŭ ĵetas fumon kaj fajron.

Laŭ la priskriboj, Tifeo estis giganta kaj horora flugil-hava monstro tiel granda, ke li kapablis eĉ tuŝi la stelojn per sia azena kapo (aŭ kapoj, pro tio ke oni ankaŭ diris ke li havis cent^[4]). Anstataŭ fingrojn, li havis drak-kapojn, kaj multnombra sepentaro formis liajn krurojn. Tifeo kapablis bruligi ion ajn per sia fajra rigardo, vomi lafon kaj brulintajn ŝtonojn, kaj origini per sia flugil-batado uraganojn kaj tertremojn. Li ankaŭ elsendis timigegajn voĉojn, miksaĵo de hundaj blekoj, leonaj roroj kaj bovaj muĝoj.

1. ↑ Heziodo. Teogonio, 820-68.
2. ↑ Ovidio. Metamorfozoj, 5.319.
3. ↑ Higeno. Fabloj, 172.
4. ↑ Pindaro. Pitiaj Odoj, 1.31.