Menstruo

La menstruo markas periodajn fiziologiajn ŝanĝojn en la korpo de femalo, kiuj estas sub kontrolo de la reprodukta hormona sistemo kaj devigaj por reproduktado. La menstruaj cikloj ĉe virinoj tipe aperas je monata bazo inter pubereco kaj menopaŭzo. Krom homoj la menstruajn ciklojn havas nur grandaj simioj diference de oestra ciklo ĉe plimulto de specioj de mamuloj.

Dum la menstrua ciklo sekse matura femala korpo evoluigos unu ovolon (porokaze du, el kiuj povas estiĝi neidentaj ĝemeloj) kaj liberigos ilin en la tempo de ovumado. Plenigaĵo de utero (endometrio) kreskas sinkrone. Ovuminte la plenigaĵo ŝanĝiĝos por prepari potencialan implantaĵon de la fekundigita ovolo por fondi gravedecon. Se la fekundiĝo kaj la gravedeco ne sekvas, la utero seniĝos de la plenigaĵo kaj komenciĝos nova menstrua ciklo. Procezo de senigado de la plenigaĵo nomiĝas menstruo (aŭ monataĵo). La menstruo porekstere montriĝas en formo de sangado: la baza parto de endometrio kaj sangproduktoj, kiuj elkorpiĝas el la korpo tra vagino. Eĉ kiam oni markas tiun ĉi sangelfluaĵon kutime kiel sangon, ĝi diferenciĝas per konsisto de vejna sango.

En la praktiko oni markas la menstruon kaj la plenigaĵon kiel periodo. Tiu ĉi sangado servas kiel signo, ke ne komenciĝis gravedeco. (Eĉ kiam tio ne estas unusignifa, ĉar iam ekzistas sangado en frua gravedeco.) Dum reproduktaj jaroj de intermito la menstruo povas indiki, ke virino estas graveda.

La menstruo kreas normalan parton de natura cikla procezo aperanta ĉe sanaj virinoj inter pubereco kaj fino de la reproduktaj jaroj. Komenco de la menstruo troviĝas mezproksime en la aĝo de 12 jaroj, sed ĝi povas okazi kiam ajn inter la 8-a kaj la 16-a aĝo. La lasta periodo – menopaŭzo aperas kutime en la aĝo de 45 – 55 jaroj. Dekliniĝoj de tiuj ĉi valoroj postulas medicinan esploron. Amenoreo markas plilongigitan absencon de menstruo dum la reproduktaj jaroj de la virino el aliaj kaŭzoj ol la gravedeco. Ekz. virinoj kun tre malalta korpa graso kiel sportistinoj povas ĉesi menstrui. Ĉeesto de la menstruo ne pruvas, ke okazis la ovulumo kaj virinoj, kiuj ne havas la ovulumon, povas havi la menstruajn ciklojn. Tiuj ĉi anovulumaj cikloj havas tendencon okazi malpli regule kaj ili havas pli grandan variecon en la longeco de la ciklo.