Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Godos

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Iste articlo tracta sobre o pueblo chermanico. Ta o lugar d'o municipio de Torreciella se veiga Godos (Xiloca).
Territorios historicament habitatos por os godos antes d'a invasión hunna; en verde l'aria d'orichen, en royo o territorio d'a cultura de Wielbark, en narancha o territorio d'a cultura de Chernyakhov.

Os godos estioron un pueblo chermanico oriental orichinario d'o sud de Suecia que emigró ta Europa Centro-Oriental y creyó un estato centrato en l'actual Ucraína con influencia dende a Mar Negra dica a Mar Baltica en tiempos d'o Baixo Imperio Romano. A presencia d'os godos en Ucraína crebó a continuidat territorial d'os pueblos sarmatas. Os godos quedoron dividitos en dos brancas: os godos de l'este u ostrogodos y os godos de l'ueste u visigodos. O territorio inicial d'o estato godo centroeuropeu antes d'a deseparación en dos brancas corresponde la cultura de Chernyakhov. A invasión d'os hunnos empentó a las dos brancas d'os godos enta l'Imperio Romano en a suya cuasi totalidat. Os godos tenioron una cristianización primerenca en relación a atros pueblos chermanicos y se convertioron en arrians. Luitaban principalment a caballo, y talment prenioron este costumbre en part por coexistencia con os sarmatas. A luenga d'os godos ye dita "gotica".

Os godos encomenzoron a presionar as provincias romanas de Dacia, Moesia Inferior y Tracia dende l'anyo 238, y dende ixe anyo representoron un problema defensivo pa os romanos. En tiempos de Decio un exercito organizato de godos baixo o mando de Cniva trescruzó o Danubio y entró en Moesia y Tracia pa saqueyar-las, en l'anyo 250 asitioron y saqueyoron Filipopoli (Plovdin) y en verano de 251 derrotoron a los romanos de camín ta casa en a Batalla d'Abrittus. Os godos tornoron a trescruzar o Danubio en expedicions de saqueyo en os anyos 260 y en 267-268. Encara que os emperadors Claudio II y Aurelián consiguioron refusar estos ataques, Aurelián decició abandonar a provincia de Dacia antes de l'anyo 273.

En ixos tiempos os godos quedoron dividitos en dos grupos. Os que bi heba a l'este d'o Dniester se convertioron en os greutungos u "ostrogodos". Os que bi heba a l'ueste d'o Dniester y en os territorios abandonatos por os romanos a lo norte d'o Danubio yeran conoixitos como tervinchios u vesos[1] y bel tiempo dimpués como "visigodos". Dimpués de fer-se esta división muitas d'as mencions romanas a "godos" en cheneral se refieren en realidat a los ostrogodos.

  1. María Victoria Escribano Paño Los godos en Aragón. CAI 100.

Previous Page Next Page






Gote AF Goten ALS Gotan ANG قوط Arabic ݣواوطا ARY جوث ARZ Pueblu godu AST Qotlar AZ گوتی‌لر AZB Gotn BAR

Responsive image

Responsive image