Rabbiner

E Rabbiner (hebr. רב Rav, Pl. רבנים Rabbanim, aschkenasisch-hebräisch und jiddisch Row, Meerzaal Rabbonim, bzw. in chassidische Gmäinde Rebbe, Meerzaal Rebbes; dütsche Pl. Rabbiner) isch e Funkzionsdrääger in dr jüdische Religion. Dr Ditel wird vo hebräisch Rav oder aramäisch Rabbuni „Mäister, Leerer“ abgläitet. Bäidi Begriff gönge uf die semitischi Wurzle raba „grooss si“ zrugg.

Rabbi isch vom Zitalter vo dr Mischna bis ins Middelalter en Eereditel für bsundrigi Tora-Gleersamkäit gsi. Au dr Jesus vo Nayaret wird im griechische Nöije Testamänt vilmol as Rabbi aagsproche.

Bi sephardische Rabbiner isch d Bezäichnig Chacham (hebr. חכם, dütsch „Wiise Maa“, lueg z. B. Chacham Baschi) üüblig.^[1]

1. ↑ Chacham isch au allgemäin im Juudedum e Wort wo brucht wird zum Gleerti z eere, v. a. die vom Talmud. Wil im Arabische الرب‎ / ar-Rabb /‚der Herr‘ äine vo de Eereditel vo Allah isch, bruche Sephardim in islamische Länder fast nume d Bezäichnig Chacham.