Ram Kangaroo należący do armii brytyjskiej, Niemcy, 1945 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
2 + do 11 pasażerów |
Historia | |
Produkcja |
1944–1945 |
Egzemplarze |
102 (Priest Kangaroo) |
Dane techniczne | |
Silnik |
silnik benzynowy Continental R-975 o mocy 405 KM (298 kW) |
Pancerz |
do 60 mm |
Długość |
5,79 m |
Szerokość |
2,77 m |
Wysokość |
1,91 m |
Masa |
25,4 t |
Moc jedn. |
15,9 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość |
40 km/h |
Zasięg pojazdu |
232 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1× km Browning M1919 kalibru 7,62 mm | |
Użytkownicy | |
Kanada, Wielka Brytania |
Kangaroo – seria transporterów opancerzonych konstrukcji kanadyjskiej z okresu II wojny światowej, powstałych w wyniku przebudowy podwozi dział samobieżnych M7 Priest, czołgów Ram i M4 Sherman, a w mniejszych ilościach także Churchill i Centaur[2].
Pojazdy Kangaroo znacznie różniły się od pozostałych transporterów opancerzonych używanych przez wojska alianckie podczas wojny, takich jak Universal Carrier czy M3 Halftrack. Dzięki temu, że budowano je na bazie czołgów oraz dział samobieżnych posiadały silne opancerzenie i charakteryzowały się podobnymi do czołgów właściwościami jezdnymi, a w związku z tym mogły współdziałać z nimi na polu walki, stając się niejako pierwowzorem współczesnych transporterów opancerzonych.